Voorjaar

Hei hei allemaal ,

Vandaag wonen wij 8 jaar in Noorwegen.
Al een paar weken is het heerlijk voorjaarsweer hier. Het vriest af en toe nog wel maar overdag is het genieten buiten en in het zonnetje. Her en der ligt er nog een verdwaald stukje ijs en een klein hoopje sneeuw maar alles is zo goed als verdwenen.
Er staan en lopen af en toen hertjes over het land en dat is best leuk om te zien.
Ook hadden we een gaupe op het terrein , de buurman was daar niet zo blij mee. Wij hebben ons er geen zorgen om gemaakt , we hebben toch geen schapen en lammetjes meer. Best wel een raar gevoel dat we nu niets meer hebben en dat er volgende maand geen lammetjes meer komen. We hebben best wel rare geboortes meegemaakt de afgelopen 7 jaar , ze hebben het op een enkeling na allemaal overleefd. We hebben ervan geleerd en er veel plezier van gehad. Vooral mijn deel , mijn flesselammetjes heb ik helemaal fantastisch gevonden en ervan genoten. Het enige wat niet echt ons ding werdt dat was het inzetten van de oormerken. Het moest maar dat heb ik nooit echt leuk gevonden. Maar ja ...ook de vervelende dingen horen erbij en die hebben we ook gedaan.
Nu beginnen we weer aan een nieuwe periode en daar kijken we allebei naar uit.
Ronald is wel weer aan het werk maar heeft het niet meer naar zijn zin in de huttenfabriek , de sfeer is om te snijden , collegaas praten niet tegen elkaar en het is ieder voor zich. Geen leuke werkomgeving en dus ...tijd om er mee te stoppen.
Iedereen is op de hoogte dat we terug gaan en de reacties waren heel verschillend.
Wij zitten er nu een beetje met gemengde gevoelens in maar dat komt misschien ook omdat we weten dat het bijna zover is dat we weggaan. Noorwegen is en blijft ons droomland maar om er op vakantie te gaan.
Nog 2 1/2 maand en dan trekken we hier de deur achter ons dicht. In week van 19 juni komt het transportbedrijf onze spullen halen en gaan ze richting Nederland.
Anderhalf jaar geleden zaten we met onze trouwdag in de verhuisspullen en nu valt mijn verjaardag en middenin.
We weten nog niet hoe het met Sokken en Line gaat , we hebben inmiddels wel een offerte gekregen van een paardentransporteur om in elk geval Sokken mee te nemen maar er is nog geen plek voor hem in Nederland. Dat is nog even spannend allemaal hoe dat zal gaan. Komt tijd komt raad.

Op de foto staat onze eerste geiteram. Naast Boris was hij favoriet van Ronald.

Een afsluiting ...... een nieuw begin

Hei hei allemaal ,

Na bijna 8 jaar ( op 27 maart a.s ) hebben wij ons Noorse boek uitgelezen en hebben we de laatste bladzijde gelezen. We beginnen nu aan een nieuw boek .... een Nederlands boek met nieuwe lege bladzijden.
Wij gaan dit jaar terug naar Nederland. Weer een nieuwe periode voor ons.
Ronald heeft een gesprek gehad met zijn baas , hij begint 19 maart weer met werken maar zijn baas vertelde er gelijk bij dat het maar tot augustus is en dat ze dan waarschijnlijk weer gepermiteerd zouden worden.
Daar kunnen we niet op bouwen en niet van leven , dus met in ons hoofd wat we de afgelopen jaren hebben meegemaakt en het gevoel dat we ons hier niet meer thuis voelen hebben wij besloten om terug te keren.
We hebben er absoluut geen spijt van dat we toendertijd zijn gegaan , we hebben samen een hoop geleerd en ervan geleerd. Wie had dat ooit gedacht dat wij stadsmensen als we zijn ooit nog eens schapen , geiten , paarden met ook nog een veulen , kippen en konijntjes zouden houden. Laat staan een toeristenbedrijf runnen.
We wisten van dit alles niets we hebben het samen toch gedaan en daar kunnen we op terug kijken.

We houden jullie op de hoogte. Groetjes van ons.